Η Έννοια της Ζωής και ο Ανθρώπινος Βιοϋπολογιστής. Κάποιες προσωπικές σκέψεις που με απασχολούν
Μελετάμε την έννοια «Ζωή» με την λογική των παραγομένων από τον Βιοϋπολογιστή, ψευδών αισθητών γεγονότων και όχι με την λογική των συμπαντικών γεωγραφικών τα οποία συλλέγει και επεξεργάζεται ο ανθρώπινος βιοϋπολογιστής*.
*Βλέπε διαδικτυακή συζήτηση στην επόμενη διεύθυνση (Meeting Recording) χρησιμοποιώντας όταν ζητηθεί το αναφερόμενο στη συνέχει pass pass – code
Και το μεγάλο ερώτημα που τίθεται είναι : Όταν έχουμε περάσει πλέον σε μια εποχή κατά την οποία έχει αλλάξει ριζικά το εννοιολογικό περιεχόμενο των εννοιών της Ύλης, του Χρόνου και του Χώρου, οι οποίες είναι στενά συνδεδεμένες με αυτό το οποίο ονομάζουμε «Ζωή». η έννοια αυτή δεν έχει αλλάξει σε τίποτα.
Mέσα σ’ ένα Σύμπαν διαρκών φυσικών εκπλήξεων, που ακόμα δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τελικά ούτε τη δομή ούτε τη φύση του, δεν μπορούμε να αρνηθούμε τη δυνατότητα ύπαρξης κάποιου άλλου φυσικού γεγονότος ή διαδικασίας, «έξω από την ύλη», που έχει τη δυνατότητα να την δημιουργήσει και να της δίνει την ιδιότητα της ζωής;
Τελικά το μεγάλο ερώτημα που με απασχολεί χωρίς να μπορώ να παρουσιάσω μια πειραματική απόδειξη είναι:
Το ότι οι διαστάσεις του Σύμπαντος είναι τέσσερις, και το πραγματικό Σύμπαν βρίσκεται έξω από τον κόσμο των ανθρώπινων αισθήσεων, διαφοροποιεί την έννοια της ζωής όπως την γνωρίζαμε μέχρι σήμερα;
Το ότι κάθε τι που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις δεν είναι παρά μια ατελή απεικόνιση μιας πραγματικότητας έξω από τις δυνατότητες των αισθήσεων μας, μήπως δίνει μια νέα διάσταση στον όρο «ζωή»;
Το ότι νέοι συμπαντικοί νόμοι κυβερνάνε το πραγματικό Σύμπαν, άρα και σε προέκταση τις ψεύτικες εικόνες των αισθήσεων μας, δεν θα πρέπει να το λάβουν σοβαρά υπ’ όψη αυτοί που ασχολούνται ειδικότερα, με το φαινόμενο της ζωής στη Γη;
Οι νέοι, πειραματικά αποδεικνυόμενοι, φυσικοί νόμοι από τη σύγχρονη επιστημονική γνώση, ανατρέπουν δραματικά τις απόψεις μας πάνω στην κατανόηση του τι είναι στην πραγματικότητα που ο μέσος άνθρωπος αναφέρει ως «Ανθρώπινη Ζωή», όμως παραμένουν πεισματικά έξω από όσα διδάσκονται στα σχολεία, για άγνωστους λόγους. Η κοινωνική άγνοια βέβαια μπορεί να «βολεύει» κάποιες καταρρέουσες διοικητικές δομές, αλλά κάποτε αυτό πρέπει να σταματήσει
