Όπως έχω αναφέρει πάρα πολλές φορές, τα όσα λέω και γράφω εδώ και περισσότερες από δύο δεκαετίες, δεν αποτελούν ανεξάρτητα μεταξύ τους θέματα αλλά μια σειρά από μαθήματα που το κάθε ένα από αυτά είναι αναγκαίο προκειμένου να γίνουν κατανοητά κάποια επόμενα κείμενα και γνώσεις.
Οι πρώτες από αυτές τις πληροφορίες δόθηκαν σε δύο σειρές ντοκιμαντέρ, οι οποίες παρουσιαστήκαν στην ΕΤ3 με τίτλους «Το Σύμπαν που αγάπησα» και «Έτσι βλέπω τον Κόσμο».
Οι γνώσεις αυτές αναλύθηκαν περαιτέρω σε μια σειρά περισσότερων από 500 περίπου διαλέξεων τα 20 τελευταία χρόνια οι οποίες έγιναν στις περισσότερες πόλεις της Ελλάδας.
Παρόλα αυτά πολλοί φίλοι οι οποίοι ήρθαν σε επαφή με κομμάτια αυτών των γνώσεων τα τελευταία χρόνια, δεν έχουν επαφή με κάποια αρχικά, αλλά αναγκαία προαπαιτούμενα θέματα αλλά και απόψεις μου πάνω σε αυτά.
Για το λόγο αυτό το επόμενο χρονικό διάστημα θα παρουσιάσω εκ νέου 4 επεισόδια από την εκπομπή «το Σύμπαν που Aγάπησα» στα οποία περιληπτικά και εύκολα,χωρίς επιστημονικές αποδείξεις, αναφέρομαι, στις περισσότερες από τις προαπαιτούμενες γνώσεις και απόψεις μου.
Για μια τεκμηριωμένη, σε επιστημονικό επίπεδο, άποψη παρακαλώ να ανατρέχετε σε εκπομπές, διαλέξεις, άρθρα και βιβλία μου τα οποία μπορείτε να βρείτε στην προσωπική μου ιστοσελίδα https://www.manosdanezis.gr/
Η αναλυτική αυτή ενημέρωση δεν είναι δυνατόν να γίνεται σε προσωπικό επίπεδο, για κάθε φίλο/η που μου το ζητά λόγω του όγκου των αναγκαίων πληροφοριών.
Σήμερα παρουσιάζω το πρώτο μέρος των βασικών αυτών ενημερώσεων.
Συχνά συμβαίνει να μην μπορούμε δημιουργήσουμε ένα επιθυμητό Μέλλον, λόγω της κρυφής προσκόλλησης μας στις λύσεις που είχαμε επιλέξει παλαιότερα. Λανθασμένες λύσει οι οποίες δεν λειτουργούν, και ίσως δεν λειτούργησαν ποτέ αλλά δεν το παραδεχόμαστε.
Όταν εμπλεκόμαστε στο κυνήγι λύσεων που πρακτικά αντιλαμβανόμαστε ότι δεν λειτουργούν, είναι φανερό ότι οι «Λύσεις» μας ,έχουν γίνει το «Πρόβλημά» που θα πρέπει να λύσουμε με αλλαγή της Λογικής και των Δογμάτων μας.
Μία δια ζώσης συζήτηση με τον κο Δανέζη θα είχε λιγότερες δυσκολίες από αυτές που έχει μία διαδικτυακή συνέντευξη μαζί του. Συνήθως οι απαντήσεις του δημιουργούν νέες ερωτήσεις.
Έχει τον τρόπο να κλείνει όσο επιτρέπει στον εαυτό του όποια ζητήματα θεωρεί ο ίδιος πως θέλει να το κάνει. Είναι από τους λίγους επιστήμονες που λέει «δεν ξέρω» ή που αρνείται να απαντήσει όταν για κάτι δεν είναι σίγουρος.
Μία δύσκολη συζήτηση λοιπόν και για τους αναγνώστες, μιας και προϋποθέτει να συγκεντρωθεί κάποιος σε αυτό που διαβάζει, να θέλει να ψηλαφήσει, να ανιχνεύσει, να αφιερώσει χρόνο. Από αυτές τις 4 σελίδες μακάρι να δημιουργηθεί το ενδιαφέρον για «μαθητεία».
Από το βιβλίο των David Sharp, Gian Carlo Rota: “Μαθηματικά, Φιλοσοφία, Τεχνητή Νοημοσύνη” Εκδόσεις Ευρασία
Ασχολούμαστε με την επιστήμη επειδή μας αρέσει. Αυτή η ευχαρίστηση μας βοηθά να αντιμετωπίσουμε τα σκαμπανεβάσματα της σταδιοδρομίας μας, καθώς και τις στάσιμες περιόδους τις οποίες περνάμε μερικές φορές στη δουλειά μας Όταν βιώνουμε κάποιες από αυτές τις στάσιμες καταστάσεις, είναι σημαντικό να μην φοβόμαστε και να προσπαθούμε να μάθουμε καινούργια πράγματα.
…Αν κάποιος επιχειρήσει να κάνει απλά μια επέκταση αυτού που κάποιος άλλος έχει ήδη κάνει, τότε η δουλειά δεν είναι πια ούτε τολμηρή ούτε συναρπαστική. Από τη στιγμή που χαθεί ο ενθουσιασμός, αποχαιρετούμε για τη πάντα την δημιουργική συνεισφορά.
Τα επόμενα κείμενα είναι από το βιβλίο των Μ.Δανέζης και Σ.Θεοδοσίου: «Το μέλλον του Παρελθόντος μας», Εκδόσεις Δίαυλος, Αθήνα 2005
…Σήμερα στο πλαίσιο μιας ανελέητης γεωστρατηγικής-οικονομικής σύγκρουσης των «μεγάλων δυνάμεων», ο έλεγχος κρατών και κοινωνιών επιχειρείται μέσω του ελέγχου ή της επιλεκτικής προώθησης στη εξουσία, «δημοκρατικά» εκλεγόμενων κυβερνήσεων, «συνεργάσιμων» και πάντα «συμφωνούντων» και «γεμάτων κατανόηση», όσον αφορά τους σχεδιασμούς και τις επιδιώξεις τρίτων. Τα τεράστια ποσά τα οποία κάποτε σπαταλιούνταν για την προώθηση στρατιωτικών ή πολιτικών δικτατοριών, σήμερα πλέον διατίθενται με στόχο τον έλεγχο επιλεγμένων κοινωνικών ομάδων εξουσίας και πίεσης, όπως και σε δράσης εντυπωσιασμού και ελέγχου των «κοινωνικών μαζών».
«Μερικές φορές οι άνθρωποι δεν θέλουν να μάθουν την αλήθεια… για να μην χαθούν οι ψευδαισθήσεις τους».
Πολλές φορές όμως η ψευδαίσθηση της αλήθειας των δογμάτων μας, είναι αυτή που συντηρεί την φλύαρη έπαρση του «Εγώ» μας, το οποίο έχουμε όλο και περισσότερη ανάγκη, όσο λιγότερη αυτοεκτίμηση έχουμε για την ποιότητα της «ύπαρξής» μας.
Επειδή η αμέσως επόμενη περίοδος θα μας αναγκάσει να αντιμετωπίσουμε μια σειρά δραματικών προβλημάτων (δικαίων ή αδίκων) όχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο, θεωρώ υποχρέωσή μου να υπενθυμίσω (ελπίζω για τελευταία φορά), ιδιαίτερα σε όλες τις ηγετικές ομάδες, κάποιες προειδοποιήσεις που μας είχε διατυπώσει ο Α. Toffler στο βιβλίο του «Το τρίτο κύμα 1982».
«…Το σοκ όμως των ραγδαίων οικονομικών και κοινωνικών αλλαγών θα σημάνει ίσως το τέλος εκείνων των κοινωνιών, οι οποίες μη κατανοώντας τα πραγματικά αίτια της κρίσης, θα πολυδιασπαστούν σε ομάδες διαμαρτυρίας, αμφισβήτησης, ή ακόμα διεκδίκησης και υπεράσπισης ενός καταναλωτικού τρόπου ζωής, που είναι δεδομένο ότι θα χαθεί μαζί με το επερχόμενο τέλος της κοινωνίας που τον δημιούργησε.
Επειδή, όμως, η κοινωνική πολυδιάσπαση και οι έντονες κοινωνικές αντιδράσεις είναι αναμενόμενο επακόλουθο του ραγδαίου παγκόσμιου κοινωνικού μετασχηματισμού, οι ευθύνες των ηγεσιών είναι τεράστιες. Η κρίση θα πάρει, εν καιρώ, εκρηκτικά έως βίαια χαρακτηριστικά, αν δεν αντιμετωπιστεί από την αρχή με πνεύμα κοινωνικής συναίνεσης και δικαιοσύνης.
Η ιστορία διδάσκει, ότι, αν κατά τη διάρκεια των μεγάλων κοινωνικών μεταλλαγών, οι προνομιούχες οικονομικά και κοινωνικά τάξεις δεν επωμισθούν έγκαιρα και δίκαια το μερίδιο του κόστους που τους αναλογεί, σύντομα θα πληρώσουν ολόκληρο το κόστος κάτω από εξαιρετικά δυσάρεστες συνθήκες
