Browsing Category
ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ
Σύμφωνα με το Νόμο του Μέρφι: «Αν θέλεις να έχεις πολιτικά κέρδη, πρέπει να βρεις ένα πλήθος που πηγαίνει κάπου, ζητώντας κάτι και να μπεις μπροστά του δίνοντας του την εντύπωση ότι σε ακολουθεί»
Αυτό δυστυχώς συμβαίνει παντού. Οι καιροί είναι δύσκολοι όχι μόνο για εμάς αλλά και για όλο τον πλανήτη. Ας μην στεναχωριόμαστε λοιπόν και ας μην γκρινιάζουμε υπερβολικά και συνέχεια γιατί, όπως πάλι μας λέει ο Νόμος του Μέρφι: «Στον γκρινιάρη της παρέας πέφτει πάντα το ραγισμένο πιάτο, το ποτήρι με τις δαχτυλιές και η σούπα με τις τρίχες.
Ασφαλώς χρειάζεται αγώνας, δουλειά, πολιτική ωριμότητα και προπάντων χαμόγελο, γιατί οι καιροί φωνάζουν ότι «τίποτα στον κόσμο δεν είναι τόσο χάλια που να μην μπορεί να πάει χειρότερα αν δεν είμαστε ψύχραιμοι και σκεπτόμενοι»
Ως γνήσιοι Νεοέλληνες μαθαίνουμε πάντα από τα λάθη μας …
Μαθαίνουμε να τα ξανακάνουμε για να αποδείξουμε ότι δεν είχαμε κάνει λάθος …
Λυπάμαι τόσο πολύ …
Οι πρώτες άξιες λόγου φοιτητικές αντιδράσεις κατά τη διάρκεια της δικτατορίας εμφανίσθηκαν στις αρχές του 1972, με τη συγκρότηση των Φοιτητικών Επιτροπών Αγώνα (ΦΕΑ), που αμφισβητούσαν ανοιχτά τα διορισμένα από τη χούντα διοικητικά συμβούλια των φοιτητικών συλλόγων. Στα πανεπιστήμια δραστηριοποιούνταν οργανώσεις κατά κύριο λόγο από την Αριστερά («Ρήγας Φεραίος», «Αντι-ΕΦΕΕ», «ΑΑΣΠΕ» κ.α).
Το Νοέμβριο του 1972 η δικτατορία, θέλοντας να θολώσει τα νερά, προκήρυξε εκλογές στους φοιτητικούς συλλόγους, τις οποίες κέρδισαν οι προσκείμενοι σε αυτή φοιτητές. Τα πολλά περιστατικά νοθείας που αναφέρθηκαν, συνετέλεσαν στη δημιουργία ένας μαχητικού και ριζοσπαστικοποιημένου φοιτητικού κινήματος.
Έχω ήδη ενημερωθεί για όσα «θλιβερά» γράφονται για το πρόσωπό μου από ανθρώπους οι οποίοι προφανώς δεν έχουν παρακολουθήσει τη διαδρομή μου μέσα στην ελληνική κοινωνία, αλλά ούτε και τις εκατοντάδες των άρθρων μου στον καθημερινό και περιοδικό τύπο εδώ και 40 και πλέον χρόνια. Οι επιθέσεις εναντίον μου δεν είναι κάτι καινούργιο.
Σε όλους αυτούς που δεν έχουν ενημέρωση μπορούν να τη βρουν στην αναλυτική ιστοσελίδα μου https://www.manosdanezis.gr/
Πάρα πολλοί φίλοι, και τους ευχαριστώ για αυτό, μου γράφουν με αγωνία για όσα μου καταμαρτυρούν και με ρωτούν γιατί δεν απαντάω.
Η βασική μου απάντηση είναι ότι όταν κάποιος αποδέχεται την ιδιότητα του δημοσίου προσώπου αυτά τα γεγονότα είναι αναμενόμενα μέσα σε μια περίοδο κατάρρευσης του πολιτισμού μας.
Όμως για όλους εσάς που με σκέφτεστε και αγωνιάτε, και μόνο σε σας, οφείλω να γράψω τα επόμενα
Μου το είχε πει κάποιος από τους λαϊκούς δασκάλους μου και το μεταφέρω:
Ένας ψαράς κάποια μέρα βρήκε μέσα στα δίχτυα του ένα πολύ όμορφο μπουκάλι σφραγισμένο πολύ καλά. Καθώς το άνοιξε ξεπετάχτηκε από μέσα του ένα τζίνι και αφού τον ευχαρίστησε που το απελευθέρωσε του ανακοίνωσε ότι μπορούσε να πραγματοποιήσει τρεις ευχές του.
Ο Ψαράς σκέφτηκε πολύ και του είπε: «Η πρώτη ευχή μου είναι να γίνω τόσο έξυπνος ώστε να κάνω τις πλέον συμφέρουσες για μένα δύο επόμενες ευχές». Εντάξει του απάντησε το τζίνι η πρώτη ευχή σου πραγματοποιήθηκε πες μου τις επόμενες δύο.
Ο Ψαρά, σοφός πλέον μετά την εκπλήρωση της πρώτης ευχής του, σκέφτηκε λιγάκι και του απάντησε: «Δεν χρειάζεται να κάνω άλλες ευχές. Έχω όλα όσα μου χρειάζονται. Σε ευχαριστώ και αντίο.
Η μεγάλη εξυπνάδα που κέρδισε με την πρώτη του ευχή, του χάρισε το δώρο της «Αυτοεκτίμησης», του «Μέτρου» και της γνώσης του τι είναι πραγματικά η «Ευτυχία».
Μετά την διήγηση του λαϊκού δασκάλου μου σκέφτηκα: “Μήπως ο φτωχός ψαράς ήταν ήδη σοφός πριν αποφασίσει να διατυπώσει την πρώτη, τόσο σοφή, ευχή του;
Από το βιβλίο του Richard Bac, «Ο γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον»
«..Tο να βρούμε αυτό που θα θέλαμε να κάνουμε περισσότερο από κάθε άλλο πράγμα στη ζωή μας και να τραβήξουμε προς τα εκεί με θάρρος, ακλόνητη αποφασιστικότητα και επιμονή, είναι ο δρόμος όλων εκείνων που τολμούν να ζουν ευτυχισμένοι. Ως αντάλλαγμα για αυτή την προσπάθεια μας θα μας περιφρονήσουν, θα μας χλευάσουν και θα μας εξοστρακίσουν από τον κύκλο τους οι φίλοι και οι συγγενείς.
Αν επιμείνουμε όμως, αν αντέξουμε τη μοναξιά μας και μείνουμε αφοσιωμένοι σε αυτό που με τόση αγάπη αποφασίσαμε να κάνουμε, τότε θα ανακαλύψουμε ότι έχουμε καινούριους φίλους και καινούριους συγγενείς, οι οποίοι ήδη συμμερίζονται τις αξίες και τα ιδανικά που έχουμε επιλέξει, κι ότι μαζί τους θα πετάξουμε πολύ πιο μακριά και πιο ψηλά από όσο μπορούμε να ονειρευτούμε….
…Ο Γλάρος Ιωνάθαν πέταξε πολύ μακριά …
…Η μεγάλη του θλίψη δεν οφειλόταν τόσο στη μοναξιά όσο ότι οι άλλοι γλάροι δεν θέλησαν να πιστέψουν στο μεγαλείο της πτήσης που τους περίμενε. Είχαν αρνηθεί να ανοίξουν τα μάτια τους και να δουν.
…Ο Γλάρος Ιωνάθαν κράτησε στη σκέψη του μια εικόνα από τα μεγάλα σμήνη γλάρων στην αμμουδιά μιας άλλης εποχής, και ήξερε με ασκημένη άνεση, πως δεν ήταν φτερό και κόκκαλο, αλλά μια τέλεια ιδέα της λευτεριάς και της πτήσης, που τίποτα δεν την περιόριζε.
…Βλέπει μακρύτερα κείνος ο γλάρος που πετάει ψηλότερα.
…Αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να δείξει σε κάποιον στη Γη πως να βλέπει χίλια μίλια μακριά, αυτός θα ‘ναι μόνο ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον.”
Συνέντευξη του Δρ. Μάνου Δανέζη, αστροφυσικού του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών στο Ελληνικό πρόγραμμα του δικτύου SBS Radio στην Αυστραλία στη δημοσιογράφο Έμμα Παπαεμμανουήλ, στις 29 Μαρτίου 2017 Audio
