ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ

Ας προσέξουν οι έχοντες και κατέχοντες … Ιστορικά οι μεγάλες παγκόσμιες πολιτισμικές αλλαγές, αν και θα θέλαμε να είναι ειρηνικές, δυστυχώς δεν είναι.

Για το λόγο αυτό …ας προσέχουμε …οι καιροί ου μενετοί … Το «Μέλλον» είναι ήδη «Παρόν».

«Στις δυτικές βιομηχανικές κοινωνίες, η ειρηνική σχέση και συμβίωση διαφορετικών κοινωνικών, φυλετικών, πολιτιστικών και οικονομικών ομάδων, στηρίζεται μόνο στο αμοιβαίο υλικό συμφέρον.

 Όμως, όταν το αμοιβαίο αυτό συμφέρον δεν είναι δυνατόν να εξασφαλιστεί από το κράτος, λόγω οικονομικής δυσπραξίας ή πολιτισμικής ανεπάρκειας, η κοινωνική ειρήνη παύει να υφίσταται.

Με τον τρόπο αυτό, η δίχως πολιτισμικό «Ήθος» αναπτυσσόμενη κοινωνία της «παγκόσμιας αγοράς» βάλλεται από εκείνους που αυτή δημιούργησε και εξέθρεψε. Αντίπαλές της είναι εκείνες ακριβώς οι κοινωνικές ομάδες οι οποίες πείστηκαν για τις δυνατότητες του στρεβλού οικονομίστικου μοντέλου και, ως εκ τούτου, έχουν την απαίτηση από αυτό να ικανοποιήσει στο έπακρο τις επαγγελίες του.

(από το βιβλίο των Μ. Δανέζη και Σ. Θεοδοσίου: Το Μέλλον του Παρελθόντος μας – Επιστήμη και Νέος Πολιτισμός, Εκδόσεις Δίαυλος, Αθήνα 2005)

Κανένας δεν μπορεί και δεν πρέπει να νιώθει φυλακισμένος αν παραμένει σταθερά και ενεργητικά, «Ελεύθερος Πνευματικά».

Μια έκφραση της «Πνευματικής Ελευθερίας» αποτελεί η «Θυσία» των όποιων «απολαύσεών» μας και το ξεπέρασμα των ψυχικών φόβων μας προκειμένου να υπερασπίσουμε τόσο τις αξίες μας όσο και τις βιολογικές ή ψυχολογικές ανάγκες των συνανθρώπων μας.

Είναι καταστροφικό, αν ξεφεύγοντας από την εξουσία κάποιων άλλων ανθρώπων, βρεθούμε στο έλεος των οποιονδήποτε παρορμήσεών μας. Ένας άνθρωπος που η ζωή και οι πράξεις του ηγεμονεύονται από αυτές τις δυνάμεις, δεν έχει παρά την ψευδαίσθηση ότι είναι ελεύθερος, ενώ στην ουσία άγεται και φέρεται από δυνάμεις που δεν ελέγχει.

Το κύριο πρόβλημά κάθε «Ανθρώπου» σήμερα, την περίοδο της κρίσης, θα πρέπει να είναι το πως θα μπορέσει να αναβάλλει την άμεση πραγματοποίηση μιας έντονης επιθυμίας, που ίσως ξεπερνάει την εκτίμηση των συνεπειών που θα ακολουθήσουν την πραγματοποίησή της, μέχρις ότου παρεμβληθεί η παρατήρηση και η κρίση.

Πριν το “Ξημέρωμα” επικρατεί το πιο πυκνό σκοτάδι.

Μην φοβάσαι όμως το μαύρο της νύχτας.

Μέσα στο Σύμπαν δεν υπάρχουν μαύρες, σκοτεινές περιοχές, αλλά περιοχές που δεν έχουμε τη δυνατότητα να αντιληφθούμε το φως τους.

Αυτό το αόρατο φως της νύχτας, αν το αντιληφθούμε, θα μας δώσει τη δυνατότητα να σκεφτούμε και να προετοιμαστούμε…

για τις νέες σοβαρότερες προκλήσεις που μας περιμένουν όταν φτάσει αυτό που ονομάζουμε …ξημέρωμα.

Επειδή κάποιοι, σκόπιμα βέβαια, μπερδεύουν το «νόημα» σημαντικών λέξεων οι οποίες αφορούν άμεσα τους πολίτες την περίοδο της μεγάλης Πολιτισμικής κρίσης , κάποιοι φωτισμένοι δάσκαλοι, όπως ο Μάριος Μπέγζος, μας το υπενθυμίζουν …

…Κανένας «Ηθικός Φραγμός», καμιά «Θρησκευτική Απαγόρευση», κανένα «Θεολογικό όριο» δεν μπορούν να αναχαιτίσουν ή να επηρεάσουν την οικονομική δραστηριότητα του ατόμου.

Με αυτόν τον τρόπο όμως κινδυνεύει η «Ιδιωτική Πρωτοβουλία» να εκφυλιστεί σε «Ατομική Υστεροβουλία». Χάνονται τα όρια ανάμεσα στη «Ελευθερία» και στην «Αυθαιρεσία», την «Πρωτοβουλία» και την «Υστεροβουλία», το «Κέρδος» και την «Κερδοσκοπία».

Δρ Μάριος Μπέγζος  (τ. Καθηγητής Συγκριτική Φιλοσοφία της Θρησκείας  του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών)

Ας αντιληφθούμε πλέον ότι μετά την μεγάλη κρίση θα πρέπει να απομονώσουμε και να περιθωριοποιήσουμε, άμεσα και ειρηνικά, σε κοινωνικό, θεολογικό και επιστημονικό επίπεδο, όλους όσους, λόγω ανοησίας ή ωφελιμισμού,  δεν αποδέχονται στην πράξη τις σκέψεις που διετύπωσε ο Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας Emmanuel Macron στο πρώτο του διάγγελμα στο Γαλλικό Λαό

«Αγαπητοί μου συμπατριώτες, από την αυριανή μέρα θα κληθούμε να αποδείξουμε ότι εμπεδώσαμε τα διδάγματα της παρούσας στιγμής, να αμφισβητήσουμε το μοντέλο ανάπτυξης το οποίο ο κόσμος μας έχει ενστερνιστεί τόσες δεκαετίες τώρα και του οποίου τα μειονεκτήματα έχουν έρθει πια καθαρά στο φως, να αναρωτηθούμε για τις αδυναμίες των κρατών μας. Αυτό που η σημερινή πανδημία ήδη δείχνει είναι ότι η δωρεάν υγεία χωρίς προϋποθέσεις εισοδηματικές, κοινωνικές ή επαγγελματικές καθώς και το κοινωνικό κράτος δεν είναι πράγματα ζημιογόνα ή επιβαρυντικά, αλλά αγαθά πολύτιμα, εφόδια θεμελιώδη όταν δεχόμαστε τα χτυπήματα της μοίρας. Αυτό που η πανδημία ήδη δείχνει είναι ότι υπάρχουν αγαθά και υπηρεσίες που οφείλουμε να τα θέσουμε εκτός των νόμων της αγοράς. Το να εμπιστευόμαστε την διατροφή μας, την ασφάλειά μας, την δυνατότητά μας να ορίζουμε εμείς τους όρους της διαβίωσής μας σε κάποιους άλλους, είναι αφροσύνη. Πρέπει να ανακτήσουμε τον έλεγχο, να εργαστούμε ακόμη περισσότερο απ’ όσο σήμερα ώστε να χτίσουμε μια κυρίαρχη Γαλλία, μια κυρίαρχη Ευρώπη, μια Γαλλία και μια Ευρώπη που να κρατούν γερά στα χέρια το πεπρωμένο τους. Οι προσεχείς εβδομάδες και μήνες θα απαιτήσουν αποφάσεις και ρήξεις προς αυτή την κατεύθυνση».

http://www.respublica.gr/2020/03/post/before-and-after-pandemic/

… Χαρακτηριστικό φαινόμενο του υπό κατάρρευση Δυτικού Πολιτισμού είναι η εγκατάλειψη των αρχών της συλλογικότητας, της κοινωνικότητας και του κοινοτικού πνεύματος, δηλαδή των βασικών στοιχείων δόμησης του πολιτισμού μας.

Η συλλογικότητα έχει αντικατασταθεί από την ιδιώτευση, την υποκειμενικότητα, την ατομικότητα και τον εγωκεντρισμό.

Με τον τρόπο αυτό η κοινωνία χάνει τη συνοχή της και αυτοδιαλύεται σε ένα σύνολο συγκρουόμενων ατόμων. Το εγώ αντικαθιστά το εμείς. Το είμαι αντικαθίσταται από το έχω. Με τον τρόπο αυτό ο Δυτικός πολιτισμός από κοινωνικός, μετατρέπεται σε εξατομικευμένο και συν τω χρόνω διαφθείρεται, φθείρεται και καταρρέει…

(Μ. Δανέζης – Σ. Θεοδοσίου: «Το Μέλλον του Παρελθόντος μας» Εκδόσεις Δίαυλος, Αθήνα 2005)

Ο Πολιτισμός μας μετά την μεγάλη παγκόσμια κρίση θα αλλάξει ή το θέλουμε είτε όχι.  Για το αν όμως αυτός ο Νέος Πολιτισμός θα αναπτυχθεί προς όφελος ή εις βάρος της «κοινωνίας των Πολιτών», αυτό είναι ένα θέμα για το οποίο είμαστε «Όλοι συνυπεύθυνοι»

Την δύσκολη και κρίσιμη αυτή μεσοπερίοδο της μετάβασης  σε ένα νέο Πολιτισμικό Ρεύμα, δεν πρέπει να επιτρέψουμε στα οποιαδήποτε συγκρουόμενα οπισθοδρομικά διοικητικά ιερατεία, ή τις οργανωμένες ωφελιμιστικές προσπάθειες  εκμετάλλευσης των αναπτυχθέντων νέων ανθρώπινων φόβων από έναν καταρρέοντα Δυτικό Πολιτισμό, να οδηγήσουν το Νέο Πολιτισμικό Ρεύμα σε μια νέα Πνευματική και Κοινωνική χειραγώγηση.

Ελπίζω τα πάντα.

Φοβάμαι τα πάντα

Η Ελπίδα πάντα νικάει το Φόβο μου

Συνεχίζω να πολεμάω

Είμαι “Ελεύθερος

Αυτή τη δύσκολη περίοδο που διανύουμε, ας προσπαθήσουμε να αντικαταστήσουμε τις ωφελιμιστικές  και ανταποδοτικές έννοιες της σημερινής πολιτισμικής λογικής του «Αμοιβαίου Συμφέροντος» και της  περιστασιακής «Ελεημοσύνης»

Με το αίσθημα μιας

«Ανθρώπινης  Αλληλεγγύης»

η οποία όμως δεν πρέπει να είναι, όπως συνηθιζόταν από πολλούς μέχρι σήμερα, επιλεκτική, ωφελιμιστική και υστερόβουλα κατευθυνόμενη

Για τους ανόητους , δάσκαλος δεν είναι η “Λογική” αλλά η “Συμφορά” .

Δημόκριτος