Browsing Category
ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ
Να αρνηθούμε τη μετατροπή μας σε ρομπότ
Πρόβλημα δεν είναι τα ρομπότ, αλλά όσοι τα χειρίζονται και οι προθέσεις τους. Ο αστροφυσικός Μάνος Δανέζης, καλεσμένος της Λέσχης Ανάγνωσης την επόμενη εβδομάδα στο Επίκεντρο απάντησε σε ερωτήματα φιλοσοφικά και μελλοντολογικά, μη διστάζοντας να σχολιάσει την αρνητική κριτική που έχει δεχθεί ο ίδιος.
Ποιες απαντήσεις μας οφείλει ακόμα η Φυσική;
Η Επιστήμη της Φυσικής πρέπει να βοηθάει τους «Ανθρώπους» να προστατεύονται απέναντι στους φόβους που μας δημιουργεί τόσο το φυσικό όσο και το ανθρωπογενές περιβάλλον. Το έργο της επιστήμης εξωτερικεύεται από «Ανθρώπους» οι οποίοι ονομάζονται «Επιστήμονες» και στην περίπτωσή μας «Φυσικοί».
Προσωπική μου άποψη είναι ότι απαντήσεις μας οφείλουν «οι Φυσικοί» και όχι «η Φυσική». Οι Επιστήμονες και όχι η Επιστήμη, προκειμένου να κατανοήσουν το τι οφείλουν στην κοινωνία των Ανθρώπων, θα πρέπει να κάνουν μιαν αυστηρή γενικότερη αυτοκριτική.
Αυτό το οποίο οφείλουν είναι η συνεχής ενημέρωση των συμπολιτών τους αρχικά για όσα γνωρίζουν και για λόγους σκοπιμότητας τα προσπερνούν, και για όσα λόγω άγνοιας δεν γνωρίζουν, αλλά τα καταδικάζουν αντί να ενημερώνονται πάνω σε αυτά…
… Αν ανακαλύψουμε «ακατάλληλα» προς βρώση ψάρια σε κάποιο ιχθυοπωλείο, κατηγορούμε τον συγκεκριμένο «ιχθυοπώλη» για την συγκεκριμένη παρτίδα «ψαριών» και όχι γενικά τους «ψαράδες» και τα «ψάρια» και συλλήβδην την συμπαθή οικογένεια των «ιχθυοπωλών».
Επειδή όλοι σήμερα «ομιλούν» για τη διάκριση μεταξύ Επιστήμης και Φιλοσοφίας, είναι χρήσιμο, ιδιαίτερα για τους λάτρεις των Θετικών Επιστημών, να αναφερθούμε στις στενές και «παράδοξες» μεταξύ τους σχέσεις. Οι σχέσεις αυτές κατά καιρούς έγιναν «υπηρέτες» κοινωνικών και θεολογικών δογμάτων με στόχο την πολιτικοοικονομική κυριαρχία κάποιων ομάδων. Για τις σχέσεις αυτές θα αναφερθούμε σε επόμενο σημείωμά μας. Προς το παρόν θα αναφερθούμε σε κάποια βασικά θέματα. Για όσους δεν βαριούνται να διαβάσουν 4 σελίδες, προκειμένου να κατανοήσουν κάποια «ακατανόητα» σημερινά γεγονότα.
Σύμφωνα με το Νόμο του Μέρφι: «Αν θέλεις να έχεις πολιτικά κέρδη, πρέπει να βρεις ένα πλήθος που πηγαίνει κάπου, ζητώντας κάτι και να μπεις μπροστά του δίνοντας του την εντύπωση ότι σε ακολουθεί»
Αυτό δυστυχώς συμβαίνει παντού. Οι καιροί είναι δύσκολοι όχι μόνο για εμάς αλλά και για όλο τον πλανήτη. Ας μην στεναχωριόμαστε λοιπόν και ας μην γκρινιάζουμε υπερβολικά και συνέχεια γιατί, όπως πάλι μας λέει ο Νόμος του Μέρφι: «Στον γκρινιάρη της παρέας πέφτει πάντα το ραγισμένο πιάτο, το ποτήρι με τις δαχτυλιές και η σούπα με τις τρίχες.
Ασφαλώς χρειάζεται αγώνας, δουλειά, πολιτική ωριμότητα και προπάντων χαμόγελο, γιατί οι καιροί φωνάζουν ότι «τίποτα στον κόσμο δεν είναι τόσο χάλια που να μην μπορεί να πάει χειρότερα αν δεν είμαστε ψύχραιμοι και σκεπτόμενοι»
Ως γνήσιοι Νεοέλληνες μαθαίνουμε πάντα από τα λάθη μας …
Μαθαίνουμε να τα ξανακάνουμε για να αποδείξουμε ότι δεν είχαμε κάνει λάθος …
Λυπάμαι τόσο πολύ …
Οι πρώτες άξιες λόγου φοιτητικές αντιδράσεις κατά τη διάρκεια της δικτατορίας εμφανίσθηκαν στις αρχές του 1972, με τη συγκρότηση των Φοιτητικών Επιτροπών Αγώνα (ΦΕΑ), που αμφισβητούσαν ανοιχτά τα διορισμένα από τη χούντα διοικητικά συμβούλια των φοιτητικών συλλόγων. Στα πανεπιστήμια δραστηριοποιούνταν οργανώσεις κατά κύριο λόγο από την Αριστερά («Ρήγας Φεραίος», «Αντι-ΕΦΕΕ», «ΑΑΣΠΕ» κ.α).
Το Νοέμβριο του 1972 η δικτατορία, θέλοντας να θολώσει τα νερά, προκήρυξε εκλογές στους φοιτητικούς συλλόγους, τις οποίες κέρδισαν οι προσκείμενοι σε αυτή φοιτητές. Τα πολλά περιστατικά νοθείας που αναφέρθηκαν, συνετέλεσαν στη δημιουργία ένας μαχητικού και ριζοσπαστικοποιημένου φοιτητικού κινήματος.
Έχω ήδη ενημερωθεί για όσα «θλιβερά» γράφονται για το πρόσωπό μου από ανθρώπους οι οποίοι προφανώς δεν έχουν παρακολουθήσει τη διαδρομή μου μέσα στην ελληνική κοινωνία, αλλά ούτε και τις εκατοντάδες των άρθρων μου στον καθημερινό και περιοδικό τύπο εδώ και 40 και πλέον χρόνια. Οι επιθέσεις εναντίον μου δεν είναι κάτι καινούργιο.
Σε όλους αυτούς που δεν έχουν ενημέρωση μπορούν να τη βρουν στην αναλυτική ιστοσελίδα μου https://www.manosdanezis.gr/
Πάρα πολλοί φίλοι, και τους ευχαριστώ για αυτό, μου γράφουν με αγωνία για όσα μου καταμαρτυρούν και με ρωτούν γιατί δεν απαντάω.
Η βασική μου απάντηση είναι ότι όταν κάποιος αποδέχεται την ιδιότητα του δημοσίου προσώπου αυτά τα γεγονότα είναι αναμενόμενα μέσα σε μια περίοδο κατάρρευσης του πολιτισμού μας.
Όμως για όλους εσάς που με σκέφτεστε και αγωνιάτε, και μόνο σε σας, οφείλω να γράψω τα επόμενα
Μου το είχε πει κάποιος από τους λαϊκούς δασκάλους μου και το μεταφέρω:
Ένας ψαράς κάποια μέρα βρήκε μέσα στα δίχτυα του ένα πολύ όμορφο μπουκάλι σφραγισμένο πολύ καλά. Καθώς το άνοιξε ξεπετάχτηκε από μέσα του ένα τζίνι και αφού τον ευχαρίστησε που το απελευθέρωσε του ανακοίνωσε ότι μπορούσε να πραγματοποιήσει τρεις ευχές του.
Ο Ψαράς σκέφτηκε πολύ και του είπε: «Η πρώτη ευχή μου είναι να γίνω τόσο έξυπνος ώστε να κάνω τις πλέον συμφέρουσες για μένα δύο επόμενες ευχές». Εντάξει του απάντησε το τζίνι η πρώτη ευχή σου πραγματοποιήθηκε πες μου τις επόμενες δύο.
Ο Ψαρά, σοφός πλέον μετά την εκπλήρωση της πρώτης ευχής του, σκέφτηκε λιγάκι και του απάντησε: «Δεν χρειάζεται να κάνω άλλες ευχές. Έχω όλα όσα μου χρειάζονται. Σε ευχαριστώ και αντίο.
Η μεγάλη εξυπνάδα που κέρδισε με την πρώτη του ευχή, του χάρισε το δώρο της «Αυτοεκτίμησης», του «Μέτρου» και της γνώσης του τι είναι πραγματικά η «Ευτυχία».
Μετά την διήγηση του λαϊκού δασκάλου μου σκέφτηκα: “Μήπως ο φτωχός ψαράς ήταν ήδη σοφός πριν αποφασίσει να διατυπώσει την πρώτη, τόσο σοφή, ευχή του;