Browsing Category
ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ
Πριν λίγες ημέρες, προβλέποντας που θα οδηγήσουν οι ψηφοθηρικές σκοπιμότητας, προτείναμε ψύχραιμα : «Η πορεία προς τιμή της θυσίας του Πολυτεχνείου, λόγω «ανωτέρας ανάγκης», να αντικατασταθεί με τιμητική εκδήλωση στην Βουλή, με προσκεκλημένες όλες τις βασικές οργανώσεις που θα συμμετείχαν στην πορεία»
Η εκδήλωση αυτή θα τόνιζε την πίστη «Όλων των Μελών του Κοινοβουλίου» στην «Δημοκρατία» και την καταδίκη των «ιδεών» και των «πρακτικών» εκείνης της περιόδου.
Σταματώ εδώ επειδή αισθάνομαι ότι δεν είναι η στιγμή αυτή για περισσότερες κουβέντες αλλά για πράξεις. Συνεχίζω να πιστεύω ότι αυτά που μας «Ενώνουν» την κρίσιμη αυτή περίοδο για την Πατρίδα μας, είναι απείρως περισσότερα από αυτά που μας «Χωρίζουν».
Ας μην επιτρέψουμε σε «Κανέναν», προς «άγρα» πρόσκαιρων ψήφων, να μας οδηγήσει σε έναν νέο «Εθνικό Διχασμό», με διάφορα δήθεν προσχήματα.
Ας «μαζευτούν» οι υπεύθυνοι. Τους θυμίζω ότι: «Μια του κλέφτη δυο του κλέφτη Τρίτη και η κακιά του μέρα», και η κακιά αυτή μέρα δεν θα αφορά μόνο τους «ανόητους» καιροσκόπους, αλλά όλο το «Λαό» .
Όσοι ενδιαφέρονται για το “μετά την κρίση” ας διαβάσουν επόμενο κείμενο του Carl Jung
Οι επόμενες περικοπές έχουν ως πηγή τους το βιβλίο του Carl Jung «Το αρχέτυπο του ολοκληρωτισμού», Εκδόσεις Σπαγειρία, 1990.
Ιδεολογική αφετηρία της σκέψης του μεγάλου ερευνητή υπήρξαν η «Κοινωνική ανάπτυξη» της Μπελ–Επόκ, τα γεγονότα των δύο παγκοσμίων πολέμων, του οικονομικού κραχ του 1929, και της άνοδου του φασισμού και του ολοκληρωτισμού στην Ευρώπη.
Μας θυμίζει τίποτα αυτό;
«…η αίσθηση της ήττας και της κοινωνικής καταστροφής αυξάνουν το αγελαίο ένστικτο». Μέσα σε συνθήκες απόγνωσης, πανικού και φόβου, ελκόμαστε από σύμβολα τάξης, από «φύρερ», από «σωτήρες», από μοντέλα «ολοκληρωτικού κράτους», που «θα αναλάβει την ευθύνη» -για λογαριασμό μας. Στις συνθήκες, διάχυτου φόβου, «το άτομο εξαφανίζεται ολοκληρωτικά», και κυριαρχεί «ένα γενικό αμόκ, μια παγκόσμια και μοιραία δύναμη, που ενάντια στη συντριπτική της επίδραση, το άτομο είναι ανίκανο να αμυνθεί». Αυτές οι συνθήκες δημιουργούν τους όχλους. Όμως, ο «όχλος είναι από τη φύση του πάντα ανώνυμος και ανεύθυνος». «Μια τέτοια κατάσταση δημιουργεί τις προϋποθέσεις για το συλλογικό έγκλημα»
…Στην ιστορία διαγράφεται η σταδιακή ανάδυση νέων ρευμάτων ιδεών. Έχουμε όμως την τάση να μετατρέπουμε τις ιδέες σε «ισμούς» και σε «μεγάλα σωτήρια» σχέδια τα οποία όμως είναι πολύ μακράν της αρχικής ιδέας από την οποία εμπνεύστηκαν. Έτσι, το ότι «το μεγάλο σχέδιο αποτυγχάνει, αυτό οφείλεται στο ότι ο άνθρωπος είναι μια αποτυχία. Γι’ αυτό δεν χρειάζεται παρά κοινός νους για να αρχίσει κανείς να διορθώνει τον εαυτό του. Αλλά επειδή δεν μπορεί πια να βασίζεται σε εξωτερικές αυθεντίες, πρέπει να γνωρίζει και να κατανοεί την πιο ατομική και μύχια βάση της υποκειμενικής του ύπαρξης για να χτίσει τα θεμέλια του στα αιώνια δεδομένα της ανθρώπινης ψυχής».
«Η ορθολογική μας στάση θέλει να μας κάνει να πιστεύουμε ότι μπορούμε να κάνουμε θαύματα με τις οργανώσεις, με την επιβολή νέων νόμων, ή με παρόμοιες καλοπροαίρετες επινοήσεις. Αλλά, στην ουσία, το πνεύμα του έθνους μπορεί να αναθεωρηθεί μόνο με μια αλλαγή στη στάση του ατόμου».
Επειδή λόγω πανδημίας, από ότι μας είπαν, δεν θα γίνει πορεία για της επέτειο της θυσίας του Πολυτεχνείου, περιμένω με αγωνία και συγκίνηση την ανακοίνωση της Δημοκρατικής Βουλής των Ελλήνων να καθορίσει την ημέρα, την ώρα και την διάρκεια της συνεδρίασης της, προς τιμή εκείνων που αγωνίστηκαν για να υπάρχει Ελεύθερη Βουλή και εκλεγμένοι βουλευτές, ασχέτως του τρόπου που κάποιοι από αυτούς αγαπούν την Δημοκρατία
Ένα τεράστιο αλλά γνωστό οικονομικό πρόβλημα βρίσκεται στα σκαριά. Η EE ετοιμάζεται. Οι Ελληνικές Τράπεζες ετοιμάζονται με τεράστια κρατική χρηματοδότηση; Ποιοι ειδικοί θα μας ενημερώσει για τα προβλήματα, και όχι μόνο για τα πλεονεκτήματα των τεράστιων οικονομικών μεταρρυθμίσεων που θα συνταράξουν τον κόσμο μετά την «πανδημία»;
Τα προβλήματα αυτά αφορούν τα κρυπτονομίσματα, την Blockchain Technology και τη σχέση τους με το Τραπεζικό σύστημα, και ήδη τα έχουμε αναφέρει και συζητήσει στο πλαίσιο διαλέξεών μας*,**
Τα περισσότερα σχόλια που έλαβα, από μέρους πολλών «ειδικών» που πάντα γνωρίζουν τα πάντα, υπήρξαν άκρως αρνητικά (κάποιες φορές καθόλου ευγενικά) και καταγγελτικά, εφόσον τα θέματα στα οποία αναφέρθηκα, κατά την αυθεντία τους, δεν είχαν καμιά επιστημονική βάση.
Το ερώτημα σήμερα είναι: Όταν καταλάβουν οι πολίτες, στην πράξη, «τα καυτά κάστανα», σε ποιά «πανδημία», ή άλλο φοβεριστικό γεγονός θα φορτώσουν την αναγκαιότητα και το επείγον της εισαγωγής τους. Θα μας ενημερώσουν αν η αναγκαιότητα αυτή σχετίζεται με τις επάλληλες ανακεφαλαιοποιήσεις των Τραπεζών από το Κράτος;
*https://www.youtube.com/watch?v=OmT5Io3CiuQ&list=PL1yPaYDIYvXEAvuIhP2LeWDZVjY0Dm0E1&index=111
**https://www.youtube.com/watch?v=7hrs6JrQQeQ
Είχα αναφέρει στις παραπάνω διαλέξεις μου:
Κρυπτονονομίσματα,
Σήμερα με την τεχνολογία Blockchain, μπορούν να πραγματοποιηθούν συναλλαγές μέσω Κρυπτονομισμάτων χωρίς την μεσολάβηση μιας Τράπεζας, που να εγγυάται την αξιοπιστία μεταξύ των συναλλασσόμενων. Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να πραγματοποιηθούν συναλλαγές, παρακάμπτοντας το Τραπεζικό σύστημα και όποια «προμήθεια» και «καθυστέρηση» συνεπάγεται αυτό.
Η παράκαμψη του Τραπεζικού συστήματος
Παρακάμπτοντας όμως το Τραπεζικό σύστημα δημιουργούνται μια σειρά θεμάτων τα οποία αφορούν την κοινωνία των πολιτών και θα πρέπει να αντιμετωπιστούν:
-
Θα καταργηθεί μια σειρά τραπεζικών ή παρασιτικών εργασιακών «ειδικοτήτων» με άμεσο αποτέλεσμα την άμεση κατάργηση και θέσεων εργασίας. Η κατάργηση αυτή φαινομενικά θα αυξήσει τα κέρδη των Τραπεζών.
-
Βέβαια η παράκαμψη αυτή καταργεί και μια σειρά «προμηθειών» και «καθυστερήσεων» που έχουν δημιουργήσει Τραπεζικά «παρακυκλώματα», τα οποία κινούνται στα όρια νόμου και παρανομίας. Το γεγονός αυτό ασφαλώς θα μειώσει δραματικά τα Τραπεζικά έσοδα.
Η Europol έχει υπολογίσει ότι το 40% των παράνομων (προς το παρόν) συναλλαγών στην ΕΕ πραγματοποιούνται με την χρήση κρυπτονομισμάτων
Σοβαρά ερωτήματα εγείρονται, επίσης, για την ασφάλεια της έκδοσης κρυπτονομισμάτων εφόσον αυτά δεν ελέγχονται από μία κεντρική αρχή γεγονός που ενέχει τον κίνδυνο hacking.
Τα κρυπτονομίσματα, επίσης, θέτουν ζητήματα δημοκρατίας εφόσον κάνουν δυνατό έναν τρόπο πληρωμών, ο οποίος δεν υπόκειται στον έλεγχο μίας κρατικής ή κοινοβουλευτικής αρχής.
Αυτό σημαίνει ότι οποιοσδήποτε τα ελέγχει, μπορεί να ρυθμίζει όποια ισοτιμία επιθυμεί χωρίς να λογοδοτεί σε κανέναν.
Τα κρυπτονομίσματα σήμερα, όπως αναφέραμε, συνεχίζουν να μην ελέγχονται από μία κεντρική αρχή .
Το γεγονός αυτό δημιουργεί έναν νέο προβληματισμό.
Ποιες θα είναι οι κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις (Δημοκρατία, Διαφάνεια κλπ) αν κάποιες κυβερνήσεις μεγάλων οικονομικά κρατών αποφασίσουν:
-
Να δημιουργήσουν μια κεντρική κυβερνητική, κοινοβουλευτική ή τραπεζική αρχή η οποία θα είναι η μόνη η οποία θα χρησιμοποιεί κρυπτονομίσματα, θα καθορίζει τις ισοτιμίες τους και θα διεξάγει συναλλαγές με αυτά;
-
Ποιές θα είναι οι επιπτώσεις αν η κεντρική αυτή αρχή επιβάλλει την εμπορία πχ Ενέργειας και Πρώτων Υλών μόνο με συγκεκριμένο κρυπτονόμισμα το οποίο μόνο αυτή θα ελέγχει; Ποιες επιπτώσεις θα είχε μια τέτοια εξέλιξη στο επίπεδο της Δημοκρατίας και της Διαφάνειας ;
-
Ποιες θα ήταν οι επιπτώσεις στη μετεξέλιξη του ιδιωτικού χαρακτήρα των Τραπεζών και του Χρηματιστηρίου;
Δυστυχώς για τους «ειδικούς» Όσα είχαν αναφερθεί τότε επιβεβαιώνονται επίσημα με άρθρο τής Έφης Καραγεώργου και του Σταύρου Χαρίτου (24 Ιουλίου 2020)*.
*Έφης Καραγεώργου- Σταύρου Χαρίτου / 24 Ιουλίου 2020 00:04
(https://www.mononews.gr/oikonomia/ipourgio-ikonomikon-erchete-nomoschedio-gia-ta-bitcoin-ti-tha-perilamvani?fbclid=IwAR3rPVr7nMb2iC5dMIYNtQ3nsktGSrzvRoCKdcYENeylQlBOVKrXPtbqjC4)
Το επιβεβαιωτικό νομοσχέδιο κατατέθηκε στη Βουλή στις 25 Σεπτεμβρίου 2020-11-08
https://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/c8827c35-4399-4fbb-8ea6-aebdc768f4f7/11384697.pdf
Το περιεχόμενο του άρθρου:
Υπουργείο Οικονομικών: Έρχεται νομοσχέδιο για τα Bitcoin –Τι θα περιλαμβάνει
Νομοσχέδιο και για Τα κρυπτονομίσματα φέρνει την ερχόμενη εβδομάδα στη Βουλή το υπουργείο Οικονομικών.
Το νομοσχέδιο που θα αφορά την καταπολέμηση του «μαύρου χρήματος» εμπερικλείει διατάξεις σχετιζόμενες με την χρήση των κρυπτονομισμάτων στην Ελλάδα, ενσωματώνοντας κοινοτική οδηγία.
Ταυτόχρονα θα καθορίζονται και οι κανόνες εποπτείας, όπου σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες του mononews.gr σημαίνοντα ρόλο θα έχουν τόσο η Τράπεζα της Ελλάδος, όσο και η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς.
Κορυφαίες πηγές του υπουργείου Οικονομικών που συντάσσουν το νομοσχέδιο αναφέρουν ότι από τις διατάξεις του νομοσχεδίου θα καθορίζεται και ο εκδότης του κρυπτονομίσματος, δηλαδή τέτοιο ηλεκτρονικό νόμισμα θα μπορεί να εκδοθεί είτε από τράπεζα, είτε από ιδιωτικό χρηματοοικονομικό φορέα.
Σημειωτέον ότι πριν από ένα χρόνο η Ευρωπαϊκή κεντρική Τράπεζα είχε προειδοποιήσει για κίνδυνο μεγάλης ζημιάς όσους βάζουν τα χρήματα τους σε κρυπτονομίσματα τύπου bitcoin. Αυτό υποχρέωσε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να εκδώσει οδηγία την οποία υιοθετεί και ενσωματώνει στην ελληνική νομοθεσία η κυβέρνηση.
Διάχυτη είναι η πληροφορία στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι εξετάζει την ανάπτυξη του δικού της ψηφιακού νομίσματος.
Όπως αναφέρουν χρηματοοικονομικοί κύκλοι τα κρυπτονομίσματα αποτελούν μία νέα πραγματικότητα, απόρροια της ψηφιοποίησης και σημειώνουν ότι θα έχουν μεγάλη διείσδυση σε νεαρής ηλικίας άτομα, που θα είναι και οι μελλοντικοί κάτοχοι και χρήστες των ψηφιακών νομισμάτων.
«Δεν θέλουμε να εμποδίσουμε τις νέες τεχνολογίες, αποτελούν τη νέα πραγματικότητα, στόχος μας είναι να περιορίσουμε ενδεχόμενους κινδύνους» αναφέρει χαρακτηριστικά πηγή του Υπουργείου Οικονομικών.
Βασικός κορμός του νομοσχεδίου είναι η προστασία του χρηματοπιστωτικού συστήματος από το «μαύρο χρήμα» και τη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας, εισάγοντας κανόνες πρόληψης, αλλά και εντοπισμού του, όπως και παραμέτρους για τη διερεύνηση οικονομικών εγκλημάτων.
Σύμφωνα με πληροφορίες, στην περίπτωση που οι κεντρικές τράπεζες αποφασίσουν την έκδοση κρυπτονομισμάτων, αυτά θα υπόκεινται στον έλεγχό τους και δεν θα προκύπτουν από τη λεγόμενη «εξόρυξή» τους, τη διαδικασία έκδοσης και ταυτόχρονης κρυπτογράφησης που διέπει έως τώρα τη σφαίρα των ψηφιακών νομισμάτων.
Η συσπείρωση τόσων κεντρικών τραπεζών και η προσπάθεια συνεργασίας επί του θέματος προδίδουν τον εντονότατο προβληματισμό τους, καθώς τα αδιαφανή και μη ρυθμιζόμενα κρυπτονομίσματα μπορεί να αφαιρέσουν από τις κεντρικές τράπεζες την κυριότερη δύναμή τους που είναι ο έλεγχος της προσφοράς χρήματος στην οικονομία. Αρχικά οι κεντρικές τράπεζες, όπως και σημαντικός αριθμός οικονομολόγων συμπεριλαμβανομένου του κατόχου Νομπέλ Οικονομίας Ζόζεφ Στίγκλιτζ, τάχθηκαν κατηγορηματικά κατά των κρυπτονομισμάτων.
Προειδοποιούσαν μάλιστα για τους κινδύνους που εγκυμονούν για τους επενδυτές ακριβώς εξαιτίας της αδιαφάνειας και της έλλειψης ρυθμιστικού πλαισίου, ενώ δεν έπαυαν να θυμίζουν πως αποτελούν πρόσφορο έδαφος για τη χρηματοδότηση του οργανωμένου εγκλήματος και της τρομοκρατίας.
Πλέον αυτό αλλάζει και η Ευρώπη και μαζί της η Ελλάδα ρυθμίζουν μία χαώδη και αρρύθμιστη αγορά…
Η Πνευματική Ελευθερία
Δρ Μάνος Δανέζης
Κανένας δεν μπορεί και δεν πρέπει να νιώθει φυλακισμένος αν παραμένει σταθερά και ενεργητικά, «Ελεύθερος Πνευματικά».
Μια έκφραση της «Πνευματικής Ελευθερίας» αποτελεί η «Θυσία» των όποιων «απολαύσεών» μας και το ξεπέρασμα των ψυχικών φόβων μας προκειμένου να υπερασπίσουμε τόσο τις αξίες μας όσο και τις βιολογικές ή ψυχολογικές ανάγκες των συνανθρώπων μας.
Από αύριο Τρίτη δεν θα με βρίσκεται πλέον στο Πανεπιστημιακό γραφείο μου.
Πριν 15 περίπου ημέρες, την ημέρα των γενεθλίων μου, μου ζητήθηκε ευγενικότατα, να το παραδώσω προκειμένου να χρησιμοποιηθεί για άλλες ανάγκες στέγασης νέων συναδέλφων.
Σήμερα πλέον όλες οι διαδικασίες ολοκληρώθηκαν και το τέως γραφείο μου παραδόθηκε.
Θέλω αυτή τη στιγμή να ευχαριστήσω όλους τους παλαιούς δασκάλους μου που δεν υπάρχουν πια, και τους σημερινούς συναδέλφους μου για όσα μου πρόσφεραν στο μεγάλο επίπονο αυτό ταξίδι μου.
Δεν θέλω να κρύψω ότι η συγκίνησή μου είναι μεγάλη όμως, πάντα πίστευα ότι στην γήινη διαδρομή μας όλα είναι δανεικά και όποιος δεν το καταλαβαίνει τώρα, θα το καταλάβει αναγκαστικά αργά ή γρήγορα..
«Tο να κλείνεις πίσω σου την πόρτα ενός χώρου που στέγασε για 40 χρόνια τα όνειρά σου, δεν μπορείς να πεις ότι είναι το τέλος του ταξιδιού σου» . Τα ταξίδια της γνώσης και του ονείρου δεν τελειώνουν , έχουν μονάχα στάσεις.
Ακόμα και αν στέκεις πρόσκαιρα ανήμπορος να αντιδράσεις, ξέρεις ότι μπροστά σου ανοίγεται η πλατειά θάλασσα ενός νέου ταξιδιού, μιας νέας περιπέτειας γνώσης και αυτογνωσίας .
«Η επιθυμία ενός δημιουργού να παράγει έργο, δεν διακόπτεται με διοικητικές παρεμβάσεις τύπου συνταξιοδότησης ή αναγκαστικής απομάκρυνσής του από τον πανεπιστημιακό χώρο δουλειάς του. Μόνο η Φύση μέσω της Φθοράς των δυνατοτήτων του θα το καθορίσει».
Απλά ένα νέο ταξίδι αρχίζει …
Συνεχίζουμε μαζί, αναζητώντας, ένα νέο χώρο συνάντησης της Ερευνητικής μας Ομάδας, η οποία συνεχίζει την ερευνητική της δραστηριότητα, και κάποιους πόρους προκειμένου να παρουσιάζουμε και να δημοσιεύουμε σε διεθνές επίπεδο τα αποτελέσματα των ερευνητικών δραστηριοτήτων μας.
Κατά την περίοδο μιας πολύ μεγάλης κρίσης, όπως αυτή που διανύουμε, αυτό που έχει μεγάλη Εθνική σημασία είναι η ψυχολογία του Λαού.
Ναι μεν είναι επικίνδυνη μια πανδημία, αλλά πιο επικίνδυνα είναι τα γεγονότα τα οποία σχεδιάζονται διεθνώς και υλοποιούνται στηριζόμενα στον άκρατο φόβο των πολιτών.
Όμως, όπως έχω αναφέρει πολλές φορές, μια κοινωνία που κυριαρχείται από υπέρμετρους φόβους, είναι μια υποταγμένη κοινωνία, μια κοινωνία ανίκανη να αντιδράσει λογικά και ήρεμα στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της.
Μια φοβισμένη κοινωνίας κυριαρχείται από την αίσθηση του πανικού, της οργής, της εκδίκησης και της ανεξέλεγκτης βίας.
Μην ξεχνάμε ότι όσοι λένε (σωστά κάποτε)ότι όποιος πολίτης φεύγει από το «μαντρ»ί τον τρώνε οι λύκοι, πρέπει να ενημερώσουν τους πολίτες, και να πάρουν όλα τα μέτρα προκειμένου ο Λαός-πρόβατο που μένει στο «μαντρί» να μην σφαγεί μαζικά για να πλουτίσει το πασχαλινό τραπέζι των ηγετών του καταρρέοντος Δυτικού Πολιτισμού
Για τους προηγούμενους λόγους, και επειδή πιστεύω ότι θα πρέπει να «μαζευτούν» οι προτείνοντες, οι λαμβάνοντες μέτρα, και αυτοί που τα εφαρμόζουν, προτείνω (προς το παρόν) να διαβαστεί από όλους αυτούς το επόμενο κείμενο
Περικοπές από το βιβλίο του Κριστόφ Γκιλλουι*
No Society – το τέλος της μεσαίας τάξης της Δύσης
Εναλλακτικές Εκδόσεις 2019
*Το βιβλίο εκδόθηκε με την υποστήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδας
(Γαλλική Πρεσβεία στην Ελλάδα)
… Η δημιουργία από τα Μ.Μ.Ε και τα Πανεπιστήμια, της εικόνας μιας καλοπροαίρετης και φωτισμένης ανώτερης τάξης σε έναν φτωχό κόσμο πολεμοχαρή και αμόρφωτο προστάτεψε για δεκαετίες τις κυρίαρχες και ανώτερες τάξεις
…πίσω από το ακαδημαϊκό λούστρο και τον λεγόμενο επιστημονικό λόγο οι υπερασπιστές της πολυπλοκότητας δεν έχουν κανένα ενδοιασμό όταν πρόκειται να επιβάλλουν την ενιαία και απλουστευτική αναπαράσταση της κυρίαρχης τάξης
… στηριζόμενοι στο επιχείρημα της αυθεντίας, οι ειδικοί των Μ.Μ.Ε και των Πανεπιστημίων συναγωνίζονται σε «επιστημονικές» εκθέσεις να εξηγήσουν σε ποιόν βαθμό αυτό που αντιλαμβανόμαστε κοινωνικά να συμβαίνει, δεν είναι αυτό που βλέπουμε
…Η τεχνογνωσία του ακαδημαϊκού και μιντιακού κόσμου προέρχεται (συχνότατα) από των κόσμο των ελίτ και χαρακτηρίζεται (πάντα) από μια βαθιά ταξική περιφρόνηση
…Αυτοί οι αυτοανακηρυχθέντες ειδικοί και ερευνητές, που έχουν προσχωρήσει στο κυρίαρχο μοντέλο, έχουν κατασκευάσει χονδροειδείς εικόνες του λαϊκού κόσμου παρουσιάζοντάς τον έτοιμο να ξαναζωντανέψει τις σκοτεινές στιγμές της ιστορίας
Ποτέ μια μηντιακή, πολιτική και ακαδημαϊκή τάξη δεν ελεεινολόγησε, εξοστράκισε, καθύβρισε τον ίδιο το λαό της από τον οποίο απομονώθηκε. Απομονώθηκε επίσης από τον υπόλοιπο κόσμο που δεν ανέχεται πλέον τα μαθήματα ηθικής της…
…Το παράδοξο είναι ότι ο πολιτικός και ακαδημαϊκός κόσμος εξακολουθεί να πιστεύει στην επιδραστική του ισχύ, αυτή άλλωστε είναι μια από τις βαθιά ριζωμένες πεποιθήσεις μεταξύ των πολιτικών, αλλά και μεταξύ των δημοσιογράφων ή των διανοούμενων
Παντού στη Δύση, η τεχνική της δαιμονοποίησης των απόψεων συνιστά κατ’ αρχήν μια προειδοποίηση προς εκείνους τους διανοούμενους , τους ακαδημαϊκούς , τους οικονομικούς φορείς λήψης αποφάσεων που μπορούν να τείνουν το χέρι στις λαϊκής τάξεις για να αμφισβητήσουν το ενιαίο μοντέλο
Η κυρίαρχη τάξη νομιμοποιούσε πάντα την κυριαρχία της στο όνομα της ηθικής. Στο όνομα της ανοιχτής κοινωνίας, η νέα αστική τάξη δικαιολόγηση έτσι όλες τις οικονομικές και κοινωνικές μεταλλάξεις.
Ο μιντιακός, πολιτιστικός και ακαδημαϊκός κόσμος βρισκόταν στην καρδιά αυτής της πολιτισμικής κυριαρχίας.
Αλλά σήμερα, η ηθική πόζα του κόσμου των ελίτ δεν πείθει πλέον κανέναν. Η δυσπιστία των λαϊκών τάξεων για τα μίντια, τον ακαδημαϊκό κόσμο, ή τον κόσμο των ειδικών προαναγγέλλει το τέλος της αυθεντίας των αλαζόνων.
Από τον πολιτικό κόσμο έως τον κόσμο των μίντια, από τον ακαδημαϊκό κόσμο έως εκείνον του κινηματογράφου, οι φορείς της κυρίαρχης ιδεολογίας απονομιμοποιούνται σταδιακά και δεν εισακούονται από πλειοψηφία.
«Ας θυμηθούμε, όσα φοβόμαστε να θυμηθούμε, ή όσα θέλουν κάποιοι να μας κάνουν να ξεχάσουμε, και με διάφορους τρόπους προσπαθούn να μας κάνουν να τα ξεχάσουμε. Λαοί όμως που δεν θυμούνται, είναι καταδικασμένοι να ξαναζήσουν τις δραματικές στιγμές, που κάνουν ότι έχουν ξεχάσει. Η σωτηρία ενός Λαού βρίσκεται στη μνήμη του παρελθόντος του, και την κατανόηση των λαθών που τον οδήγησαν στις τραγωδίες του»
https://www.youtube.com/watch?v=7biQLcP5CHg
Πορεία στο μέτωπο.
Απ’ το «Άξιον Εστί» του Οδυσσέα Ελύτη
Ξημερώνοντας τ’ Αγιαννιού, με την αύριο των Φώτων, λάβαμε τη διαταγή να κινήσουμε πάλι μπροστά, για τα μέρη όπου δεν έχει καθημερινές και σκόλες.
Έπρεπε, λέει, να πιάσουμε τις γραμμές που κρατούσανε ως τότε οι Αρτινοί, από Χειμάρρα ως Τεπελένι. Λόγω που εκείνοι πολεμούσανε απ’ την πρώτη μέρα, συνέχεια, κι είχαν μείνει σχεδόν οι μισοί και δεν αντέχανε άλλο.
Δώδεκα μέρες κιόλας είχαμε μεις πιο πίσω, στα χωριά. Κι απάνω που συνήθιζε τ’ αυτί μας πάλι στα γλυκά τριξίματα της γης, και δειλά συλλαβίζαμε το γάβγισμα του σκύλου ή τον αχό της μακρινής καμπάνας, να που ήταν ανάγκη, λέει, να γυρίσουμε στο μόνο αχολόι που ξέραμε: στο αργό και στο βαρύ των κανονιών, στο ξερό και στο γρήγορο των πολυβόλων.
Νύχτα πάνω στη νύχτα βαδίζαμε ασταμάτητα, ένας πίσω απ’ τον άλλο, ίδια τυφλοί.
Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι από τη λάσπη, όπου, φορές, εκαταβούλιαζε ίσαμε το γόνατο. Επειδή το πιο συχνά ψιχάλιζε στους δρόμους έξω, καθώς μες στην ψυχή μας. Και τις λίγες φορές όπου κάναμε στάση να ξεκουραστούμε, μήτε που αλλάζαμε κουβέντα, μονάχα σοβαροί και αμίλητοι, φέγγοντας μ’ ένα μικρό δαδί, μία – μία εμοιραζόμασταν τη σταφίδα.
Ή φορές πάλι, αν ήταν βολετό, λύναμε βιαστικά τα ρούχα και ξυνόμασταν με λύσσα ώρες πολλές, όσο να τρέξουν τα αίματα. Τι μας είχε ανέβει η ψείρα ως το λαιμό, κι ήταν αυτό πιο κι απ’ την κούραση ανυπόφερτο. Τέλος, κάποτε ακουγότανε στα σκοτεινά η σφυρίχτρα, σημάδι ότι κινούσανε, και πάλι σαν τα ζα τραβούσαμε μπροστά να κερδίσουμε δρόμο, πριχού ξημερώσει και μας βάλουνε στόχο τ’ αερόπλανα.
Επειδή ο Θεός δεν κάτεχε από στόχους ή τέτοια, κι όπως το ΄χε συνήθειο του, στην ίδια πάντοτε ώρα ξημέρωνε το φως.
Τότες, χωμένοι μες στις ρεματιές, γέρναμε το κεφάλι, από το μέρος το βαρύ, όπου δεν βγαίνουνε όνειρα. Και τα πουλιά μας θύμωναν, που δεν δίναμε τάχα σημασία στα λόγια τους – ίσως και που ασκημίζαμε χωρίς αιτία την πλάση. Άλλης λογής εμείς χωριάτες, μ’ άλλω λογιώ ξινάρια και σιδερικά στα χέρια μας, που ξορκισμένα να ΄ναι.
Δώδεκα μέρες κιόλας, είχαμε μεις πιο πίσω στα χωριά κοιτάξει σε κατρέφτη, ώρες πολλές, το γύρο του προσώπου μας. Κι απάνω που συνήθιζε ξανά το μάτι μας τα γνώριμα παλιά σημάδια, και δειλά συλλαβίζαμε το χείλο το γυμνό ή το χορτάτο από τον ύπνο μάγουλο, να που τη δεύτερη τη νύχτα σάμπως πάλι αλλάζαμε, την τρίτη ακόμη πιο πολύ, την ύστερη, την τέταρτη, πια φανερό, δεν ήμασταν οι ίδιοι.
Μόνε σα να πηγαίναμε μπουλούκι ανάκατο, θαρρούσες, απ’ όλες τις γενιές και τις χρονιές, άλλοι των τωρινών καιρών κι άλλοι πολλά παλιών, που ΄χαν λευκάνει απ’ τα περίσσια γένια. Καπεταναίοι αγέλαστοι με το κεφαλοπάνι, και παπάδες θερία, λοχίες του 97 ή του 12, μπαλτζήδες βλοσυροί πάνου απ’ τον ώμο σειώντας το πελέκι, απελάτες και σκουταροφόροι με το αίμα επάνω τους ακόμη Βουλγάρων και Τούρκων.
Όλοι μαζί, δίχως μιλιά, χρόνους αμέτρητους αγκομαχώντας πλάι – πλάι, διαβαίναμε τις ράχες, τα φαράγγια, δίχως να λογαριάζουμε άλλο τίποτε. Γιατί καθώς όταν βαρούν απανωτές αναποδιές τους ίδιους τους ανθρώπους πάντα, συνηθάν εκείνοι στο Κακό, τέλος του αλλάζουν όνομα, το λεν Γραμμένο ή Μοίρα – έτσι κι εμείς επροχωρούσαμε ίσια πάνου σ’ αυτό που λέγαμε Κατάρα, όπως θα λέγαμε Αντάρα ή Σύγνεφο.
Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι απ’ τη λάσπη όπου φορές εκαταβούλιαζε ίσαμε το γόνατο.Επειδή το πιο συχνά, ψιχάλιζε στους δρόμους έξω καθώς μες στην ψυχή μας.
Κι ότι ήμασταν σιμά πολύ στα μέρη όπου δεν έχει καθημερινές και σκόλες, μήτε αρρώστους και γερούς, μήτε φτωχούς και πλούσιους, το καταλαβαίναμε. Γιατί κι ο βρόντος πέρα, κάτι σαν καταιγίδα πίσω απ’ τα βουνά, δυνάμωνε ολοένα, τόσο που καθαρά στο τέλος να διαβάζουμε το αργό και το βαρύ των κανονιών, το ξερό και το γρήγορο των πολυβόλων.
Ύστερα και γιατί, ολοένα πιο συχνά, τύχαινε τώρα ν’ απαντούμε, απ’ τ’ άλλο μέρος να ΄ρχονται, οι αργές οι συνοδείες με τους λαβωμένους. Όπου απιθώνανε χάμου τα φορεία οι νοσοκόμοι, με τον κόκκινο σταυρό στο περιβραχιόνιο, φτύνοντας μέσα στις παλάμες, και το μάτι τους άγριο για τσιγάρο. Κι όπου κατόπι σαν ακούγανε για που τραβούσαμε, κουνούσαν το κεφάλι, αρχινώντας ιστορίες για σημεία και τέρατα.
Όμως εμείς το μόνο που προσέχαμε ήταν εκείνες οι φωνές μέσα στα σκοτεινά, που ανέβαιναν, καυτές ακόμη από την πίσσα του βυθού ή το θειάφι.
«Όι, όι, μάνα μου», «όι, όι, μάνα μου», και κάποτε, πιο σπάνια, ένα πνιχτό μουσούνισμα, ίδιο ροχαλητό, που ΄λεγαν, όσοι ξέρανε, είναι αυτός ο ρόγχος του θανάτου.
Ήταν φορές που εσέρνανε μαζί τους κι αιχμαλώτους, μόλις πιασμένους λίγες ώρες πριν, στα ξαφνικά γιουρούσια που κάναν τα περίπολα. Βρωμούσανε κρασί τα χνώτα τους, κι οι τσέπες τους γιομάτες κονσέρβα ή σοκολάτες. Όμως εμείς δεν είχαμε, ότι κομμένα τα γιοφύρια πίσω μας, και τα λίγα μουλάρια μας κι εκείνα ανήμπορα μέσα στο χιόνι και στη γλιστράδα της λασπουριάς.
Τέλος, κάποια φορά, φανήκανε μακριά οι καπνοί που ανέβαιναν μεριές-μεριές, κι οι πρώτες στον ορίζοντα κόκκινες, λαμπερές φωτοβολίδες
«…η αίσθηση της ήττας και της κοινωνικής καταστροφής αυξάνουν το αγελαίο ένστικτο».
Μέσα σε συνθήκες απόγνωσης, πανικού και φόβου, ελκόμαστε από σύμβολα τάξης, από «Φύρερ», από «Σωτήρες», από μοντέλα «ολοκληρωτικού κράτους», που «θα αναλάβει την ευθύνη» -για λογαριασμό μας».
Carl Jung
