Συνεχίζω τις απαντήσεις μου στα πολύ σημαντικά ερωτήματα που κατά καιρούς έχουν διατυπώσει πολλοί και καλοί φίλοι της παρέας μας. Οι απαντήσεις αυτές αν και στηρίζονται, όπως έχω ήδη αναφέρει, στις καθαρά επιστημονικές εφαρμοσμένες γνώσεις μου, αποτελούν απλά σκέψεις μου, τις οποίες θεωρώ ότι ίσως πρέπει να διατυπώσω για να συνεχίσουν να τις δουλεύουν όσοι το θέλουν, όταν εγώ φύγω, όταν και άμα φύγω. Τα χρόνια βλέπετε περνάνε…
Το ερώτημα της «τυχαιότητα» της δημιουργίας μιας τοπικής βιολογικής αλυσίδας
Μία προσωπική άποψη
Δρ Μάνος Δανέζης
Η Φύση δημιουργεί μόνο γεγονότα τα οποία είναι αναγκαία για την διαιώνισή και την λειτουργία της. Αν κάποια γεγονότα, κάποια στιγμή παύουν να εξυπηρετούν τον τρόπο επιβίωσής και εξέλιξης της, ή τα μεταλλάσσει ή τα καταστρέφει.
Για το λόγο αυτό γνωρίζουμε ότι: «Κάθε γεγονός της Φύσης αποτελεί έναν αναγκαίο κρίκο μιας αδιάσπαστης και αόρατης βιολογικής αλυσίδας και παίζει κάποιο σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του μέλλοντος του βιολογικού συστήματος»
Σήμερα έχουμε αντιληφθεί, μέσω του Νόμου της Ολικότητας (Θεωρία της Σχετικότητας και του ενιαίου του χωροχρονικού συνεχούς), ότι και η αισθητή Συμπαντική «Φύση» αποτελεί μια αδιάσπαστη ενότητα μιας σειράς ορατών γεγονότων και φαινομένων.
Το μεγάλο ερώτημα είναι: «Ο Άνθρωπος ως ένας αναγκαίος κρίκος αυτής της αδιάσπαστης και αόρατης Συμπαντικής αλυσίδας ποιο ρόλο παίζει στην εξέλιξη του μέλλοντος της Συμπαντικής εξέλιξης»;
Αν μέσα μια ελαχιστότατη Συμπαντική Ολικότητα, όπως είναι η Γήινη Βιολογική αλυσίδα, ένα κολεόπτερο δεν υπάρχει τυχαία, αλλά εξυπηρετεί κάποιο Φυσικό Νόμο Εξέλιξης, αναρωτιέμαι πολλές φορές: ο «Άνθρωπος», αποτελεί μια βιολογική εξαίρεση, ένα φυσικό καπρίτσιο, το οποίο δημιουργήθηκε αναίτια, μη εξυπηρετώντας τίποτα στη δημιουργία μιας μελλοντικής Συμπαντική εξελικτικής αλυσίδας»;
Μια παγκόσμια πανίσχυρη πολιτισμική βεβαιότητα
Μια πανίσχυρη παγκόσμια πολιτισμική βεβαιότητα, που συνοδεύει τον άνθρωπο απ’ την αυγή της ιστορίας του είναι αυτή της μετεξέλιξης του ανθρώπινου είδους, μέσα στο χρόνο, σε μια νέα ανώτερη μορφή ύπαρξης.
Αυτό σημαίνει ότι αναγκαία προϋπόθεση μετεξέλιξης ενός πολιτισμού είναι η προσπάθεια του Ανθρώπου να πραγματοποιήσει ο ίδιος μια ριζική μεταμόρφωση του εαυτού του. Αυτή την διαδικασία αυτομεταμόρφωσης, κατά την άποψή μου, είναι αυτό το οποίο ονομάζουμε «Συνείδηση»
Συν + είδηση (σύνδεση και συσχέτιση πολλών ειδήσεων-πληροφοριών) ονομάζεται όχι μόνο η αύξηση του όγκου των συλλεχθέντων πληροφοριών, αλλά συγχρόνως η εξέλιξη του λογισμικού του ανθρώπινου βιοϋπολογιστή, έτσι ώστε να δημιουργεί όλο και πιο πολύπλοκους συνειρμούς, Τελικά ως συνείδηση εννοούμε την δυνατότητα του ανθρώπινου βιοϋπολογιστή να μετεξελίσσεται με τρόπο ώστε να επεξεργάζεται και να συνθέτει ολοένα και μεγαλύτερες σειρές παρελθοντικών πληροφοριών με στόχο την εξαγωγή νέων συμπερασμάτων σε σχέση με τις επεξεργασμένες και διασταυρωμένες παρελθοντικές πληροφορίες.
Γνώση και Συνείδηση – Κάποιες προσωπικές σκέψεις
Τελικά, κατά την άποψή μου, σήμερα η λεγόμενη «Γνώση», εκφραζόμενη σήμερα από τον όρο «Εκπαίδευση», για έναν «ανθρώπινο βιοϋπολογιστή», αποτελεί το περιεχόμενο του «σκληρού δίσκου» του, στον οποίο αποθηκεύονται οι παρελθοντικές πληροφορίες τις οποίες συλλέγει, ενώ η Συνείδηση η οποία εκφράζεται σε έναν πρώτο βαθμό από την έννοια της «Παιδείας, είναι το «Λογισμικό» δηλαδή το πρόγραμμα επεξεργασίας των πληροφοριών το οποίο δίνει τη δυνατότητα στον ανθρώπινο βιοϋπολογιστή να τις διασταυρώνει και να καταλήγει σε νέα λογικά συμπεράσματα
Μην ξεχνάμε όμως ότι ένα υπολογιστικό σύστημα χωρίς «Λογισμικό» με μόνο υπάρχοντα έναν σκληρό δίσκο γεμάτο πληροφορίες είναι άχρηστο.
Δυστυχώς σήμερα, στις περισσότερες των περιπτώσεων, ο Δυτικός Πολιτισμός παρέχει στους νέους επί το πλείστον «Εκπαίδευση», δηλαδή «όγκο πληροφοριών» και όχι «Παιδεία» δηλαδή συνεχή βελτίωση της ποιότητας του λογισμικού (επίπεδο συνείδησης)
Η Ελεύθερη Βούληση ως παράγοντας μιας νέας διαμόρφωσης του Συμπαντικού περιεχομένου
Μέσα σε ένα Σύμπαν σαν αυτό που περιγράφουμε χρόνια τώρα, ως έναν υπερυπολογιστή, θα αναρωτηθεί κάποιος σε τι συνίσταται η Ελεύθερη Ανθρώπινη Βούληση των «Ανθρώπινων βιοϋπολογιστών»;.
Ίσως συνίσταται απλώς στη δυνατότητά τους να μεταβάλλουν και να μετασχηματίζουν τη δομή της εικόνας των συλλαμβανόμενων πληροφοριών και εμμέσως και της ίδιας της κοσμικής πληροφορίας. Δηλαδή μετασχηματίζει την δομή του χωροχρονικού συνεχούς.
Αν αληθεύει αυτή η άποψη, θα πρέπει η μετασχηματισμένη από τον άνθρωπο-δέκτη πληροφορία να συνεχίζει, με τη νέα της δομή, την πορεία της μέσα στο κοσμικό γίγνεσθαι, μεταβάλλοντάς το αενάως στην κατεύθυνση που η ανθρώπινη φύση επιβάλλει.
Αυτό θα συμβαίνει εφόσον αυτά καθ’ αυτά τα γεγονότα που δημιούργησαν το σύστημα των κοσμικών πληροφοριών, έχουν πάψει να υπάρχουν. Συγχρόνως, μέσα στο Σύμπαν μένουν μόνο οι πληροφορίες τις οποίες η ανθρώπινη φύση σαν μηχανή μετασχηματισμού πληροφοριών έχει τη δυνατότητα να μεταλλάξει.
Με τον τρόπο αυτό, σε φιλοσοφικό ακόμα επίπεδο, αν θεωρήσουμε ότι η «Φύση» δημιούργησε το πρωτογενές γεγονός της συγκρότησης ενός φυσικού Σύμπαντος, η «Ανθρώπινη Φύση» έχει τη δυνατότητα μετασχηματισμού της τελικής μορφής και εξέλιξης των αρχικώς δημιουργηθέντων γεγονότων και πληροφοριών.
Έτσι ο άνθρωπος, αν δεν μπορεί να γίνει ο πλάστης, έχει τη δυνατότητα να γίνει ο δημιουργός της τελικής μορφής του Σύμπαντος, δηλαδή των τελικών επεξεργασμένων πληροφοριών που τελικά θα το διαμορφώσουν στο απώτατο κοσμικό μέλλον.
