Εκεί, στο Παρίσι, δεν έγινε στάχτη απλά ένα ιστορικό μνημείο της πολιτισμικής κληρονομιάς, έγινε στάχτη μια αγαπημένη εικόνα , ένας χώρος που στις δύσκολες στιγμές μου, στήριζε κάποιες από τις πλέον γλυκές και τρυφερές αναμνήσεις μιας περασμένης νιότης μου που πάντα θα κρατώ μέσα μου μέχρι το τέλος …
Ένα δάκρυ την στιγμή ενός «αντίο» για κάποιες στιγμές, που οι μορφές τους χάθηκαν, αλλά δεν λησμονήθηκαν
